Уяўнасць падзей

Чалавечае вока вельмі хітрае: у любым незразумелым малюнку яно хоча ўбачыць нешта знаёмае.

Напрыклад, гуляеш па парку, а ў пераплеценых карнях дрэваў пачынае ўяўляцца тыгр з носам з сасновай шышкі.

Ці вунь той далёкі куст падаецца падобным на велізарнага зялёнага зайца.

Толькі прыходзіш дадому, як у драўняных узорах старога паркету заўважаеш сілуэты робата, васьмінога ды страўса.

Ну, а вечарам, як толькі пакладзешся спаць, дык адразу жоўты вулічны ліхтар высвечвае на фіранках цені галінак дрэва, падобныя на процьмы іншапланетных жукоў.

***

"Уф, урэшце ён заснуў!" – уздыхнуў вялікі зялёны заяц, крыху падобны на куст.

"Ён жа ж нас ледзь не выкрыў…" – злосна прашыпеў тыгр з вялікай сасновай шышкай на носе.

А робат, арганізатар усёй вандроўкі, пачаў паціху прабіраць калашматых жукоў: "Як вам не сорамна, вы такія спрактыкаваныя, чаго раптам забегалі? Добра яшчэ калі недасведчаныя страус з васьміногам няўчас трапляюцца камусьці пад ногі, але гэта зусім не падстава бязглуздай мітуснёй у лісці зрываць вынаходніцкую экспедыцыю на Зямлю, якую мы рыхтавалі такі працяглы час! Давайце ж хуценька запоўнім справаздачу аб насельніках гэтай планеты ды прымем рашэнне, хто з іх стане дэлегатам на міжпланетным кангрэсе. Мой фаварыт – вавёрачка. А хто ў вас?"

- Канец -