Аднойчы сустрэліся ў кафэ тры смартфоны. Дык таму, што яны даўно ня бачыліся (практычна ніколі), то, хуценька адключыўшы сваіх людзей, пачалі адзін перад адным пахваляцца: у каго ў памяці больш вумных дадаткаў ды чыя камера лепшыя здымкі ў цемрадзі апраметнай робіць.
Прыйшоўшы да выніку, што ўсё гэта ў іх амаль аднолькавае, паспрачаліся яны, што круцей – быць вялікага памеру, калі зручна глядзець што заўгодна на экране, ці наадварот, лепей стацца нашмат меншым, каб спакойна ўмяшчацца ў задняй кішэні джынсаў. І хаця тут кожны застаўся пры сваім меркаванні, яны не пасварыліся, але працягнулі абмяркоўваць навінкі высокіх тэхналогій.
Карацей кажучы, размоваў ім хапіла надоўга – ну, то бок па смартфонных мерках, – цэлых пяць мілісекунд яны па Зуме, Вайберу, Тэлеграму, ВатсАпу і Скайпе абменьваліся малюнкамі, тэкстамі, фотаздымкамі сваіх гаспадароў ды іхніх сяброў з сяброўкамі, а таксама яркіх кветачак, сабачак і котак (куды ж без іх!). А пад канец смартфоны падзяліліся адзін з адным новымі антывірусамі, каб ніхто не перашкаджаў ім вандраваць па Інтэрнэце. Роўна праз пяць мілісекунд смартфоны развіталіся, зрабілі сэлфі са смайлікамі на экранах ды актывавалі сваіх гаспадароў. І тры дзяўчыны, што сядзелі ў кафэ за адным столікам, адразу ж уключыліся ў спрэчку, чый смартфон лепей.
Адна сцвярджала, што ў яе – ружовенькі, і ўжо адным гэтым ён выдатней за іншыя! Другая дэманстравала рознакаляровыя стразы на корпусе, якія ззялі ярчэй за самыя дзівосныя зоркі (гэта не я прыдумаў, але яна так казала). А трэцяя прадэманстравала новенькі планшэт, які на толькі што зробленым фота (вось-вось, глядзі!) умее разгладжваць фрызуру, а таксама робіць гладкай ды загарэлай скуру твару… Але галоўнае – ён дае магчымасць прыставіць да сваёй галавы любую сукенку з самай новай і моднай замежнай калекцыі.
Пасля гэтага сяброўкі, прызнаўшы перавагі вялікага экрана (а на самой справе – застаўшыся пры сваім меркаванні), яшчэ крыху пашчабяталі ў кафэ ды, зрабіўшы сэлфі з чмокі-чмокі на развітанне, пабеглі займацца шопінгам. Іх смартфоны цяжка ўздыхнулі і, пахаваўшы як найдалей усе свае вумныя праграмы, вызвалілі памяць дзя надыходзячых сотняў ліфталукаў бацькам, матулям і сябрам у розных краінах свету.
- Канец -