Эфект слімака

Зняможлівая летняя спякота. Па гарачым ходніку павольна паўзе слімак: ён, роспачна растапырыўшы рожкі, спрабуе надаць сабе хуткасці. Але відавочна, што слімак ніколі не дабярэцца да ратавальнага траўніка: пагойдваючы сваім домікам направа-налева, ён чамусьці ўпарта паўзе паралельна траве, якая знаходзіцца ад яго на адлегласці ледзь больш за метр.
Мы праходзім непадалёк – паспешлівы, засяроджаны на сённяшніх справах я ды мая любоў да звяроў.
- Ой, глядзі, слімачок!!! – кажа любоў, - Трэба яму дапамагчы!
- А ты ведаеш такі фільм "Эфект бабачкі?" Калі ты зараз яго ўратуеш, то гэта паўплывае на ўсю гісторыю свету, і праз мільён гадоў слімакі стануць велізарнымі, вышэй за людзей. Яны пачнуць грызці асфальт, з-за чаго ва ўсім свеце знікнуць хуткасныя аўтастрады ды проста добрыя дарогі. Зрэшты, у нас і зараз няма добрых дарог, і можна сказаць, што мы ў нейкім сэнсе выйграем.
Але любоў не слухае мяне. Яна дастае з кішэні кавалак плотнай паперы, з яго дапамогай пяшчотна й асцярожна падымае слімака з гарачага асфальту, пераносячы яго ў цень густой травы. І мы абодва бачым, як радасны слімак удзячна кланяецца нам сваімі рожкамі.
***
- Вой, вы не паверыце, што са мной сёння здарылася! Гэта так цудоўна! Я цалкам заблытаўся: куды ісьці - туды ці сюды? Ды яшчэ сонца такое гарачае… немагчыма ўявіць! Але тут яно з’явілася! Проста з неба! Такое белае, гладкае. Я спачатку спужаўся, а потым падумаў: пайду да святла! Ды адразу ж узляцеў проста ўгару. Некалькі секундаў бязважкасці – і я апынуўся ў цудоўным цяністым садзе.
Усе астатнія слімакі, слухаючы яго прамову, загадкава варушылі рожкамі.
- Так-так, правільна кажуць легенды - гэта здараецца. Адзін раз на пяцьсот пакаленняў!
***
Мільён гадоў апасля старонка з кнігі з гэтай казкай плёхнулася проста на домік велізарнага слімака. Слімак выпрастаў лісток, прачытаў напісанае, задуменна пакруціў галавой, а потым працягнуў разгрызаць асфальт, вызваляючы зямлю з яго палону.

- Канец -