Во!-жыкавая прыгажосць

Жыў-быў маленькі вожык. Яго іголкі былі дзіўна мяккімі, зусім як валасы на тваёй галаве. Дома малянё трымалі ў строгасці, а нядрэмная бабуля казала, што пакуль калючкі ня стануць цвёрдымі, яго ня выпусцяць з хаты пагуляць. Толькі ў школу. Туды-й-хутчэй-назад. Ды абавязкова ў вожыкавых рукавічках.
Гэтак вожык пачаў хадзіць у школу. Мінаў час, але яго калючкі чамусьці не жадалі станавіцца цвёрдымі. А яшчэ яны падаваліся малому неверагодна шэрымі.Але што ж тут зробіш, праўда?
І вось аднойчы па дарозе са школы дадому вожык, звярнуўшы ўвагу на маленечкую цырульню, зазірнуў унутр. Там на жэрдачцы сядзела парачка яркіх птушак-цырульнікаў. Ух, як яны ўзрадаваліся маленькаму наведвальніку – ды (чык-чык-чык-чырык!) хуценька зрабілі з яго мягкіх іголак дзіўна модную фрызуру! Такую, што, калі вожык прыйшоў дадому, бацька страціў прытомнасць, а маці… адразу ж захацела сабе нешта падобнае! Папа-вожык, калі апамятаўся ды даведаўся аб маміным жаданні, ізноў страціў прытомнасць. А мама-вожычыха хутчэй, пакуль папа не апрытомеў, пабегла ў цырульню, дзе яе выкупалі ў шампуні ды пафарбавалі іголкі, якія сталі мягкімі ды шаўкавістымі, ў яркі колер. І нават падгалілі скронькі. Атрымалася проста выдатна! Мама была неверагодна задаволеная ды зусім не звяртала ўвагі на тое, што ў стрэчных вожыкаў іголкі ад здзіўлення ўставалі дубка. Назаўтра ж усё вожыкавае племя, чмыхаючы й шпіляючы адзін аднаго, абмяркоўвала гэтую дзіўную з’яву.
Але – ведаеце, што? - нават усяго два моднікі – гэта велізарная моц! Паглядзеўшы на прыгожа пастрыжаных маці з сынам, навакольныя вожычыхі рашуча патупалі ў цырульню ды пачалі рабіць сабе гэ-э-эткія фрызуры, што дарослыя вожыкі ўжо проста й ня ведалі, куды глядзець ды што думаць. Зрэшты, з цягам часу яны звыкліся ды самі пачалі рабіць сабе модную фрызуру "пад вожыка".
Нядзіва, што цяпер ля цырульні заўсёды стаяла велізарная вожыкавая чарга.
Але самай першай ў чарзе часта была бабуля-вожычыха, якая кожным разам рабіла са сваімі калючкамі нешта новае, што пераўтварала іх у неверагодна мягкую, модную ды каляровую прыгажосць. Такую, каб кожнаму вожыку стала зразумелым, што яна ня нейкая бабка-ёжка, а вельмі нават маладзенькая!

- Канец -